Ya Muhammed !

Birer yemin artık soluksuz tüm nefesler .Zira yeminin hayırlısı farzken ,bir sahtekarlık  bizim dilimizde dolanan.Zihinlerimiz puslu bir gece ,zifiri karanlıklarımız her an bir nebze daha uzağında aydınlığın.

Döndürürken semazen ney sarhoşuyla eteklerini ,bizim döndürdüğümüz yalnızca somut bir dünya .Siyahi adamları diz çöktürüp ağlatırken senin sevdan ,bizim ağlama sebebimiz yalnızca vefa .

Sen gittin sanarken biz aslında gelmelerine hiç ihtimal vermedik Ya Muhammed.Varken yok saymaydı bizimkisi ,apaçıkken görememekti .Ve şuan birer ateist ve birer ama benliklerimiz .Bundandır gül kokusuna bu denli yabancı oluşumuz.

Şimdi sen yoksun ya ,biz de yok olmalıyız diye düşündük seni bulabilmek için .Oysa sen semada bir gölge gibi vardın biz seni yokluğa itelerken .Gelip ben varım desen kaç benlik inanır sana bilmem .Bilinmezlikler dolanmışken dilime ,sana bildirmek istediğim tek şey : ben her gece sana uyanmak için uyuyorum Ya Muhammed .Olur da karanlığımdan biraz olsun uzaklaşırım   diye.

[toggle title=”Yazar Hakkında” state=”open” ]Yasemin Çelik Kocaeli Üniversitesi[/toggle]